Rozdział 18

    Impreza urodzinowa Jen zbliżała się wielkimi krokami. Ron dowiedział się, że Alex powiedział mi o niespodziance dla Jen, dlatego też pomagałam im w zorganizowaniu tego. Ron wtajemniczył mnie do końca.         Ma zamiar zabrać Jen na długi weekend nad jezioro, które leży jakąś godzinę drogi od nas. W dzień powrotu ma się odbyć impreza urodzinowa Jen. Początkowo miała być u Alexa, ale jako, ze moich rodziców w ten dzień nie będzie, impreza odbędzie się u mnie. 

    W zasadzie, Sophie tez w jakimś stopniu wtajemniczyliśmy. Wie, ze przygotowujemy coś dla Jen, ale jeszcze nie wie co. Potrzebna nam jest jej pomoc w odciągnięciu uwagi Jen od nas, dlatego musiała się co nieco dowiedzieć.

    Na razie nie wiemy tylko, jak utrzymać ich wspólny wyjazd w tajemnicy do samego końca. Przecież Jen nie może tam jechać z niczym.

 - Na pewno wiesz, co masz robić? - odezwał się Ron. Siedzieliśmy we trojkę w moim pokoju.

 - Tak, wiem. Uspokój się już... - uśmiechnęłam się do niego.

 - Cas ma racje. Stary, idź odpocząć, jutro wyjeżdżasz. - Alex objął mnie ramieniem.

 - Jeśli wiecie, co macie robić, to chyba już pójdę... Dobranoc - posłał nam ciepły uśmiech i ruszył do wyjścia.

 - Pa. - odpowiedzieliśmy mu równocześnie, on zaś wyszedł, a my zostaliśmy sami. 

 - Kiedy wracają twoi rodzice?

 - W poniedziałek. Mówiłam Ci już.

 - Wiem, wiem. A Sophie?

 - Mówiła, ze dziś nocuje u koleżanki...

 - Nie masz nic przeciwko, bym został tu z Tobą i dotrzymał Ci towarzystwa? - uśmiechnął się.

 - Nie mam.

 - Nie?

 - No przecież mowie. Mam Ci ścielić w gościnnym, czy sobie odpuścić, bo i tak masz zamiar przemknąć się do mnie?

 - Odpuść. - uśmiechnął się łobuzersko i delikatnie mnie pocałował.

 - Chcesz coś do jedzenia? Picia? 

 - Nie. 

 - To co chcesz?

 - Ciebie. - pogładził mnie po policzku.

 - Masz mnie. Idę wziąć prysznic, czekaj tu. - wstałam i udałam się do łazienki.

    Po kilku minutach byłam już gotowa. Wyszłam z łazienki z turbanem z ręcznika na głowie i w samej bieliźnie i za dużej, męskiej koszulce. Stojąc w drzwiach mojego pokoju, przyglądałam się Alexowi.

    Był bez koszulki, w samych spodenkach. Siedział przy biurku i serfował w sieci.

 - Nie przypominam sobie, żebym pozwalała korzystać Ci z mojego laptopa. - chłopak odwrócił się w moja stronę, a ja posłałam mu niewinny uśmiech. 

 - Nudziłem się tu bez Ciebie. Nie martw się, nie czytałem twoich wiadomości, nie jestem wścibski.

 - Niczego takiego Ci nie zarzucam. - usiadłam po turecku na łózko. - Chodźmy spać, jest już późno.

 - Jak sobie życzysz. - Alex wyłączył laptopa. Podszedł do łóżka i usiadł obok mnie. Położyliśmy się i przykryliśmy kołdrą. Alex przytuli mnie do siebie. Pocałował moje ucho i zaczął zjeżdżać w dol, do szyi. Następnie zaczął obsypywać pocałunkami moje ramie. Jego lewa dłoń zataczała kółka na moim brzuchu. Czułam, jakbym miała w nim stado motyli.

    Odwróciłam się gwałtownie w jego stronę i namiętnie pocałowałam. Wplotłam palce w jego włosy. Trwaliśmy tak aż do utraty tchu. Gdy Alex się ode mnie oderwał, zaczęłam całować jego szczękę, szyje. Wreszcie położyłam głowę na jego klatce piersiowej i zamknęłam oczy. On zaś zaczął głaskać mnie po włosach.

 - Jestem zmęczona...

 - Ja tez. Dobranoc, Cassie.

 - Dobranoc. 

    Wkrótce usnęłam w jego ramionach.

 - Jen, pakuj się. - oznajmiłam, usłyszawszy "Słucham" w telefonie. 

 - Gdzie i po co?

 - Jedziemy nad jezioro. My dwie. Babski weekend. Co ty na to?

 - Cassie nie mam na takie rzeczy humoru...

 - Taka rzecz Ci go poprawi. No jedz ze mną, nie daj się prosić...

 - Kiedy?

 - Dziś. Musisz się pospieszyć.

 - Nie mogłaś mi wcześniej o tym powiedzieć?

 - Nie, bo miałam jechać tam z Sophie, ale ona jednak nie może. Sama nie pojadę, a szkoda zmarnować taki wyjazd.

 - Na ile dni?

 - Do niedzielnego poranka.

 - Mam spędzić 3 noce nad jakimś jeziorkiem?

 - Nie jakimś, nie jakimś. Poza tym, mam zarezerwowany domek. Jen, proszę!

 - Weź Alexa.

 - Nie chce. Wole spędzić ten czas z Tobą.

 - Ile mam czasu?

 - Za dwie i pół godziny masz być pod bibliotekom. Zabierz tylko najpotrzebniejsze rzeczy. 

 - Postaram się.

 - Liczę na Ciebie, pa. - rozłączyłam się nie czekając na pożegnanie ze strony przyjaciółki. Odetchnęłam z ulga.

 - I jak Ci poszło? - spytał Alex, który własnie wszedł do kuchni. Mokre włosy opadały mu na czoło, a T- 

shirt przyklejał się do wilgotnego torsu.

 - Dobrze. Połknęła haczyk. - szybko wystukałam wiadomość o ten samej treści do Rona i wysłałam ją.

 - Niezły z Ciebie kłamczuszek.

 - To była wyjątkowa sytuacja. Nie lubię kłamać.

 - Świetnie Ci to wyszło. Jestem z Ciebie dumny.

 - Mhm... - upiłam kilka łyków kakao. - Jeśli ty wymyślisz coś takiego dla mnie, to ja Cie po prostu zabije. Wiec lepiej będzie dla Ciebie, jeśli zniszczysz te pomysły w zalążku.

 - Tak jest, kapitanie! - zasalutował.

 - Spocznij. - burknęłam widząc, jak mój ukochany dalej stal spoglądając na mnie. - Martwię się o Rona... Ona go przecież zabije. 

 - I nas przy okazji tez, jak tylko nas spotka.

 - W każdym razie, już po nas. 

 - Wróciłam! - Sophie wparowała do kuchni i usiadła na krześle obok mnie.

 - Hej. Jak tam?

 - Dobrze. I co z ta cala niespodzianka dla Jen?

 - Czekamy.

 - Na śmierć. - wtrącił Alex.

 - O co Ci chodzi? - Sophie zwróciła się do niego.

 - A o to, ze Jen nas wszystkich za to pozabija. - odpowiedziałam jej.

 - Ale przecież ja nic nie zrobiłam! 

 - Myślę, ze według Jen wszyscy będą winni. 

Zadzwonił mój telefon. Wyciągnęłam go z kieszeni i odebrałam.

 - Cassie, mamy problem... - w słuchawce usłyszałam głos Rona.

 - O co chodzi?

 - Zgubiłem gdzieś klucze od domku.

 - Jesteś idiota! Sprawdź we wszystkich kieszeniach, ja zobaczę, ze nie ma ich u mnie. Dzwon, jak coś. - rozłączyłam się.

 - Kto jest idiota oprócz mnie? - Alex uśmiechnął się i podszedł do mnie.

 - Twój najlepszy przyjaciel. A teraz ruszcie się i szukajcie kluczy. Ten kretyn gdzieś je zgubił...

 - Dobra, już się robi. - Sophie wstała i poszła do salonu.

 - Ty tez. - podniosłam wzrok na chłopaka.

 - Mhm, już idę. - wyszedł z kuchni, a ja razem za nim i razem udaliśmy się na gore.

 - Mam coś! - po kilku minutach poszukiwań usłyszeliśmy z dołu krzyk Soph. Zbiegliśmy na dol. - To o te  klucze chodziło?

 - Tak! - wzięłam do reki klucze. Wyciągnęłam z kieszeni telefon i wybrałam numer Rona. - Mamy je.

 - Świetnie. Zaraz tam będę.

 - Czekamy.

 - Przyjdzie? - spytał Alex.

 - Zaraz będzie.

 - Jeszcze raz dzięki.

 - Nie ma sprawy. - uśmiechnęłam się do niego.

 - Na pewno dacie rade?

 - Tak, nie martw się Ron.

 - Wracamy o piątej . Miejcie już wszystko gotowe.

 - Stary, idź już. Odpocznij, my damy rade. - wtrącił Alex.

 - Na pewno?

 - No idź już! 

 - No dobra, pa. - wyszedł z domu.

 - Wiec jedno mamy z głowy.

 - Musimy iść na zakupy... - oznajmiłam.

 - I tu się muszę z Tobą zgodzić. Moja mama powiedziała, ze może z nami jechać. 

 - Milo z jej strony.

 - Będę się chyba zbierał...

 - Nie! Nie ma mowy. Chcesz mnie zostawić tu samą?

 - Tak. - wyszczerzył się.

 - To było niemile... Jak chcesz to idź. - ruszyłam w stronę schodów, a on złapał mnie za rękę, przyciągnął do siebie i mocno przytulił.

 - Wracam za godzinę. Pa - pocałował mnie i wyszedł.

Poszłam na gore do swojego pokoju i położyłam się na łóżku. Jen zapewne wrzeszczy teraz na Rona. Mnie tez się oberwie za to wszystko.

    Obudził mnie trzask zamykanych drzwi. Powoli usiadłam na łóżku i zobaczyłam Alexa siedzącego na jego brzegu.

 - Wyspałaś się? - wyszczerzył się.

 - Nie.

 - Przepraszam, ze Cie obudziłem.

 - Nie ma sprawy.

 - Ubieraj się, musimy iść do tego sklepu.

 - Mhm. - wstałam, wzięłam z fotela bluzę i ubrałam ja. - Jestem gotowa.

 - To chodź. - Alex wziął mnie za rękę i ruszyliśmy do sklepu.

    Mama Alexa przyjechała do nas, byśmy nie musieli nosić zakupów, a było ich dość sporo. Masa słodyczy i napoi.

    Ron do tej pory nie dal znać, co u niego. Pozostało nam tylko robić to, co wcześniej ustaliliśmy - przygotować urodziny dla Jen.

____________________________________________________

Hej misiaki! 

Na wstępie powiem, że nie jestem zadowolona z tego rozdziału ani trochę. No, może znajdzie się coś... A jeden moment wręcz kocham, ale ogólnie to chała. 

Ale cóż... Kompletny brak weny. I mimo, iż są wakacje, nie liczcie na częstsze rozdziały. Jeśli coś napisze, będę od razu wstawiała, więc rozdziały mogą nie pojawiać się co niedziele, jak dotychczas. Ale postaram się, by chociaż 1 rozdział tygodniowo się pojawił ^^

Co by tu dalej... Mówiłam już, że nie podoba mi się ten rozdział? ;c

Chciałabym już dotrzeć do tego punktu kulminacyjnego, ale muszę obmyślić, jak to w końcu będzie.

Zapraszam do komentowania i obserwowania ^^

Linki do blogów zostawiajcie w zakładce SPAM - postaram się wpaść.

Co tam jeszcze...

O!

WAŻNA INFORMACJA dla czytelników YAMHSETS

Rozdział na pewno nie pojawi się w najbliższych dniach. Nie mam weny i wszystko co pisze, to kompletna klapa. Powyższy rozdział pisałam wcześniej, więc powiedzmy, jeszcze jakoś wyszedł. Ale co ELL - porażka. Także... Na razie na to nie liczcie. Postaram się coś szkryfnąć, ale nie obiecuję.

No to na dziś tyle.

Do następnego ;3

Bonia.